Ik vind het vaak heel interessant om me te laten inspireren door mensen en het verhaal dat ze te vertellen hebben, het leven dat ze leven. Om me daardoor te laten influencen, positief beïnvloeden. Ik ben niet heel actief op sociale media, maar ik woon ook niet onder een steen, en het valt me wel op dat er heel veel mensen zeer bewust anderen proberen te influencen. Het is zelfs een beroep en als ik Bram Krikke mag geloven: een makkelijk beroep waar je heel veel geld mee verdiend en waar je niks voor hoeft te kunnen. Hij legt het uit in dit filmpje, heel grappig.
Maar dat is vaak beïnvloeden om je dingen te laten kopen die je toch niet nodig hebt, zodat de influencer daar rijk mee wordt. Want als je deze cursus doet, word je net zo rijk als ik. Als je dit armbandje koopt word je net zo knap en gelukkig als ik. Als je dit op je gezicht smeert word je heel bruin in de zon en wil iedereen je. Als je deze pre-workout neemt word je net zo breed als ik, en uiteraard bijna net zo cool. Dat soort dingen.
Of er zijn YouTubers die uitleggen hoe een bepaald boek hun echt heeft geholpen met loslaten, of welke affirmaties je echt een goed gevoel geven. Ik vraag me soms af of ze echt willen uitdelen van hun eigen ervaring en rijkdom, of dat ze gewoon heel graag anderen willen inspireren of helpen omdat dit hun eigen belang erg dient.
Liever laat ik me beïnvloeden door mensen die hun hart of hun eigen kop volgen. En die er helemaal niet zo op uit zijn om mensen te inspireren of te beïnvloeden. Eén van die mensen is de Nederlandse Miriam Lancewood. Haar verhaal vind ik fascinerend.
In 2010 heeft zij, samen met haar man, al haar bezittingen verkocht om vervolgens een primitief leven in de wildernis van Nieuw-Zeeland te gaan leiden. Dat hebben ze uiteindelijk zeven jaar gedaan. Waarom? Omdat dat was wat ze écht wilden. Waar hun verlangen lag. Ze lieten hun huis, baan en alle ‘zekerheden’ van het moderne bestaan achter om te ontdekken wat het primitieve leven in de natuur met je doet.
Als ik daarover nadenk dan komt de vraag naar boven: waarom zou je dit met je leven doen? Waar is dat goed voor? Wat is het nut? Hoe is dat betekenisvol, voor jezelf of voor anderen? Als ik dit typ vanuit mijn kantoor dan kan ik wel de schoonheid van zo’n bestaan wel indenken, maar ik zou er niet voor kiezen, omdat ik een heel stuk zingeving zie in het contact hebben met anderen. Hoe zou je wanneer je zo leeft en alles achterlaat bijvoorbeeld nog therapeut kunnen zijn? Dat zou wel lastig worden.
Maar Miriam en haar man hebben zich door zulke bezwaren niet tegen laten houden. Ze volgden hun hart, bleven leven op de manier die ze in hun hart hadden, waarvan ze wisten: dit is onze manier. Ik beeld me zo in dat aan het begin van hun avontuur bijna niemand – behalve hun naasten en mensen die ze sporadisch tegenkwamen in de wildernis – wisten van hun bestaan en hun leefwijze. Maar dat maakte voor hen niet uit, dat was op geen enkele manier hun doel, om bekend te worden door wat ze deden.
Maar uiteindelijk is de tam-tam gaan werken. Mensen kwamen erachter wat ze deden, dat sprak hen aan. Journalisten bezochten het stel en o.a. Floortje Dessing is voor haar programma ‘Floortje naar het einde van de wereld’ op bezoek geweest bij hen. En zo ontdekte ik het bestaan van Miriam. En het zien van de aflevering, het lezen van haar boeken, inspireert mij om mijn leven anders te leven. Om meer buiten te zijn, om binnen de mogelijkheden in Nederland ook af en toe in de wildernis te verblijven. Om dichterbij de natuur te leven. En dat brengt me heel veel. Veel plezier, rust, uitdaging. Maar de ervaring om dichterbij de natuur te leven is in woorden heel lastig te vatten. Het is een gevoel van op mijn plaats zijn, verbonden te zijn en van hele grote voldoening.
Ik vind het heel bijzonder me te realiseren dat Miriam dat mede bij mij heeft aangewakkerd, terwijl ik haar helemaal niet ken en nooit ontmoet heb. Zij volgde jarenlang gewoon haar verlangen om te doen wat ze wilde doen, los van wat iedereen daarvan vond. Jarenlang wellicht maar door een paar mensen opgemerkt, totdat het verhaal werd opgepakt en uiteindelijk duizenden mensen door haar verhaal en leven gemotiveerd en geïnspireerd raakte, waaronder dus ikzelf. Dat kan ze nooit voorzien hebben toen ze in 2010 alles achterliet.
Moraal van het verhaal: één mens kan door het volgen van het eigen unieke verlangen, uiteindelijk onvoorzien zoveel meer inspiratie betekenen dan welke fitboy of fitgirl met unieke eiwitshake dan ook.
Wat echt veel kracht en energie geeft, is het ontdekken van je eigen verlangen. Wat wil je nu echt? En doe je dat ook? En weet je wat je verlangen is? Hoe kan je daarachter komen? Het zit in iedereen van ons, maar het kan al heel vroeg ondergesneeuwd of ondergeschoven zijn. Uiteindelijk is het volgen van je eigen unieke verlangen dat wat jou gelukkig maakt. Andersom betekent het ook dat het niet volgen van je verlangen je niet gelukkig maakt.
Soms heeft iemand wat hulp nodig met het starten van de zoektocht naar je verlangen. Er kunnen allerlei patronen ontstaan zijn die het verlangen onderdrukken. Therapie kan dan inzicht geven en je helpen om die patronen te doorbreken en je eigen verlangen meer te ontdekken en ruimte te geven. Wil je hier verder over nadenken of heb je daar vragen over? Dan kan je vrijblijvend contact met mij opnemen.
Links:
https://www.npostart.nl/floortje-naar-het-einde-van-de-wereld/10-07-2021/BV_101406463
https://www.npostart.nl/floortje-terug-naar-het-einde-van-de-wereld/12-03-2020/BV_101396154
Reactie plaatsen
Reacties